Miau.PL

Niestety mam w domu 8 kocic, rozdzielonych na dwa stada - 5 sztuk i 3 sztuki. Stada nie koegzystuja ze soba. Przystosowalismy dla nich dwa osobne kocie pokoje.W ciagu dnia sa od ok 6 rano do 22-23 wypuszczane na "chalupe" tzn jedno stado urzeduje ze mna na dole + krata na schodach, drugie stado urzeduje na gorze, co 4 godziny zmiana, zeby kazde stado bylo z "czlowiekami" na dole troche masakra nie? No i o 22-23 zbiorowe DOBRANOC oba stada ida do swoich pokoi. Nie mam po prostu ak ani gdzie wygospodarowac miejscowki dla malego. Pierwsze stado to stare kocice dziewice z matka przelozona Furia na czele. Furia (imie uzasadnione) jest bardzo wladcza i terytorialna, zagryzie kazdego "przybylca" To wlasnie z jej powodu zrezygnowalam ok 2 lata temu z asymilacji starego stada z nowym. Feliway Felifriend wymiana kocy wachanie przez dziurke itp nic nie dalo rezultatu. W miedzyczasie 12 letnia Zuzia zacierpiala na guza gruczolu mlekowego + niewydolnosc nerek, a w mlodym stadzie Ojejku okazala sie autoimmunologiczna. Proby asyilacji mogly okazac sie zwlaszcza dla tych dwoch kocic zbyt duzym stresem.

FuterNiemyty pisze:Jak nie kat, to moze budka, jakas miejscowka do schronienia sie i intensywne szukanie domu?
Piekny jest misio.

Budka jest na dworze, kicio nie przejawia zainteresowania, jest tez domek z kartonow w garazu - takie rekodzielo moje kilka kartonow polaczonych w pietra z dziurkami, tez zero zainteresowania. Tylko TEN DYWANIK.

ewar pisze:Serce pęka Mój Hannnibal tak bardzo chciał mieć dom, robił wszystko, abym go przygarnęła. Dopiął swego, był tymczasem, znalazł cudowny domek. Nie znalazłabyś kącika w domu dla niego? Ogłaszasz go?
Kocham buraski, to moje ulubione umaszczenie. Zawsze tak było.

Oglaszam gdzie tylko sie da. A kacikow po prostu mi juz brakuje dlatego tez nie chce (CHCE!!!!) go wpuszczac do domu, zeby pozniej, gdyby cos sie nie udalo, nie wystawic go znow za drzwi, nie oklamac go, bo mysle ze tak moglabym go .... nie wiem ak to nazwac - jeszcze bardziej zawiesc, skrzywdzic. Tak to odczuwam.

Rozumiem Cię, mam kotów za dużo, więcej niż Ty, ale moje koty żyją w zgodzie, nawet się kochają. Hannibal pakował mi się do mieszkania, nie będę opisywać wszystkiego, ale wzięłam go dla własnego zdrowia psychicznego, naprawdę. Miał schronienie w piwnicy, dostawał jeść, ale chciał do domu. Ulokowałam go w kuchni, w łazience był wtedy ogromny, chory buras, reszta kotów w dwóch pokojach. Koszmar.Znajomi byli przerażeni tym, co robię, ja również, ale jakoś szybko oba izolowane koty wyszły "na pokoje" i dołączyły do stada. Piszę o tym, bo naprawdę ten Twój burasek to po prostu mój Hannibal, nie mogę myśleć inaczej. Wzięłaś go do weta? Dobrze byłoby go "zrobić ", łatwiej takiego kota wyadoptować.

Kocurek ma na szyi jakiś powróz?

violet pisze:

Kocurek ma na szyi jakiś powróz?

NIEEEEE chyba przeklamanie na zdjeciu albo gra swiatel aczkolwiek ma pod szyja swoje naturalne koraliki, takie ciemne 2 paski

ewar pisze:Rozumiem Cię, mam kotów za dużo, więcej niż Ty, ale moje koty żyją w zgodzie, nawet się kochają. Hannibal pakował mi się do mieszkania, nie będę opisywać wszystkiego, ale wzięłam go dla własnego zdrowia psychicznego, naprawdę.

Moje zdrowie psychiczne tez zaczyna mieć uszczerbek, kiedy widzę jak uparcie siedzi pod tymi drzwiami wiec calkowicie Cie rozumie.
Do weta pojedziemy za ok 2 tygodnie akurat mam comiesięczną wizytę z Ojejku wiec polecimy hurtem, tym bardziej ze jezdzimy ok 70km do Ostrowa bo okoliczni znachorzy..... pozostawie bez komentarza a z Ojejku przerobilam trzech a kicia byla juz 3 lapami za Teczowym Mostem. Po kuracji Naszego Pana Weta baba 3 kg

Serdecznie dziękuje Wam wszystkim, którzy okazaliście zainteresowanie losem kotka i chęć pomocy. Jesteście wspaniałymi ludźmi z WIELKIM DOBRYM SERCEM To co robicie dla zwierząt jest piękne i zasługuje na szacunek, poświęcacie swój własny czas na pomoc,szukanie domów, organizowanie transportu - wspaniała rzecz i wspaniali ludzie.

Jednak fakt,ze warunkiem jakiejkolwiek adopcji jest sterylizacja kotka, nie jest do końca przeze mnie zrozumiały.
Uważam, ze gdy ktoś decyduje się na przygarniecie kotka bezdomnego z ulicy, powinien być w pełni świadomy, na 200% świadomy tego czego się podejmuje. A głownie kosztów i ewentualnych problemow związanych z wzięciem zwierzęcia do domu. I tak ja sama mam kocice wysterylizowana, która niestety od czasu do czasu posikuje zwłaszcza na nowe przedmioty - kotka przebadana - żadnych dolegliwości.
Kolejna moja uwaga - jeśli ktoś chce pięknego, zdrowego i wysterylizowanego kotka, ma możliwość kupienia takowego z hodowli, które oferują takie możliwości, wybieramy sobie rasę kolor, czy ma być sterylizowany itp. natomiast kotki bezdomne to zupełnie inny temat - one po prostu są jakie są i w takiej a nie upiększonej czy ulepszonej wersji potrzebują pomocy na JUŻ. I tu należy zrozumieć, ze nie zawsze osoba, szukająca dla nich domu ma możliwość czy to sterylizacji,wizyty u weterynarza. Po prostu chce pomoc tej istocie, która całym sobą pokazuje ze potrzebuje domu. A okazuje się ze nie ma szans bo np starsza pani, która dokarmia kotka w piwnicy nie ma środków by go wysterylizować, nie ma możliwości przetransportowania go do lecznicy.I własnie w takich przypadkach należy szukać ludzi odpowiedzialnych i świadomych z czym wiąże się adopcja kotka.

Co do kicia, który mieszka u mnie na podwórko, wygląda to tak, ze :
1. Nie jest wysterylizowany na chwile obecna, gdyż nie mam gdzie zapewnić mu bezpiecznego, ciepłego i czystego miejsca na te kilka dni po zabiegu. A nie zostawię bezbronnego, otumanionego i słabego zwierzęcia na dworze.
2. Weterynarz do którego mam zaufanie, znajduje się 60 km od mojego miejsca zamieszkania. Aby przeprowadzić zabieg należy zawieść kotka na czczo rano + dwie godziny po zabiegu + powrót = wycieczka na cały dzień .A ja niestety także pracuje.Kotek zostanie na pewno wysterylizowany, ale nie dziś nie jutro ponieważ ja potrzebuje czasu aby to zorganizować. I moc zapewnić mu spokój i bezpieczeństwo po zabiegu.

Tak wiec jeśli ktoś szuka kotka zdrowego, wysterylizowanego, z niebieskimi oczami itd itp niechaj uda się do hodowli i złoży zamówienie na taki towar.

Kicio z mojego podwórka nie ma rodowodu, nie jest sterylizowany on po prostu potrzebuje domu i człowieka.
Człowieka, który nie chce kotka z czerwona kokardka na głowie idealnego jak z obrazka.
Ale takiego człowieka, który ma świadomość,ze nawet sterylizowany kot może nie być ideałem, ze nawet zdrowy dziś kot, jutro możne zachorować, człowieka takiego który może i chce dać dom BEZDOMNEMU KOTU.

Nie jestem Twoim idealem, ale na pewno moge byc Twoim kotem i przyjacielem

No i teraz nie wiem, co napisać
Tyle niechcianych, bez sensu rozmnażanych zwierząt potrzebuje pomocy, że nie mogę zrozumieć takiego podejścia

Kastracja kocurka to mało inwazyjny zabieg, nie trzeba kota długo trzymać w zamknięciu. Masz garaż, jeden dzień mógłby tam spędzić nawet w tekturowym pudełku wysłanym jakimś kocykiem. Kot wykastrowany, z książeczką zdrowia to już taki bardziej domowy kot, nie bezdomniak i jego szanse na dom rosną, tak to działa. Kotek jest śliczny, ma cudowny charakter, a wielbicieli burasków jest sporo, do nich ja się zaliczam. Miałam kilka burasów na tymczasie, wszystkie znalazły domy, nie mam już ani jednego. Coś w tym jest.
Kastracja jest wskazana, bo znaczenie terenu, bo walki z innymi kocurami, a to może być niebezpieczne.

Tak jak napisała ewar, kocurek to nie kotka, zabieg kastracji jest mało inwazyjny, jest tylko kwestia całkowitego wybudzenia kocurka z narkozy. Może jest możliwość pozostawienia kota w lecznicy na cały dzień? Zabierasz go rano, zostawiasz, załatwiasz swoje sprawy (praca, zakupy itd.), a wieczorem odbierasz. Ewentualnie dla pewności i spokoju sumienia możesz go na noc zostawić w jakimś pomieszczeniu u siebie do obserwacji. Kotek wydaje się być spokojny, miziasty, nie powinno być z nim żadnym problemów. A zwiększa to jego szanse na adopcję i nie szerzy bezdomności kotów w Twojej okolicy. Kocurek jest bardzo uroczy Przemyśl sprawę na spokojnie.

Ludzi z poczuciem misji, którzy nie tylko na wstępie zabezpieczą balkon i okna i zaplanują w rozsądny sposób kocią dietę, lecz również wybiorą kota "nieobrobionego", nieprzebadanego, w którego trzeba będzie od pierwszego dnia sporo zainwestować i który może przynieść do domu pchły, prawie nie ma, a w każdym razie wśród adoptujących. Z prostej przyczyny: większość z tego typu osób jest już dawno domami tymczasowymi.
Gdybym miała "nieobrobionego" kota do wydania i zgłosiłaby się do mnie osoba, dla której brak kastracji i badań nie jest problemem, to podchodziłabym do niej z pewną podejrzliwością. Bo najwięcej osób, dla których nic nie jest problemem, jest z kolei wśród typowych mieszkańców wsi, którzy kota puszczają luzem, trzymanie w domu uważają za zbrodnię, a jak kot któregoś dnia nie wróci uznają za naturalną kolej rzeczy. Wiem bo poznałam takie osoby. Nie jest dla nich problemem brak szczepień, odrobaczeń, testów na FIV/FeLV, kastracji, no po prostu nic nie jest problemem. Nawet mogą się zarzekać, że sami wykastrują. Typowe: "będzie pan zadowolony".

Na ludzi z poczuciem misji nie trafiam. To znaczy może im się wydawać, że "uratują" mojego tymczasa (to ciekawy dobór słów, skoro kot jest już "obrobiony"), ale gdy zaczynam pytać o zabezpieczenie okien i balkonu czy o dietę kota, to nagle im się odechciewa ratowania. Bo oni by chcieli ocalić kota jednocześnie się nie przemęczając. Tych odpowiedzialnie i naprawdę ratujących znam wśród przekoconych DT. Zaś tym, którym nie przeszkadza brak kastracji i "wszystkim się zajmą", kota bym nigdy nie oddała.
Takie trzy grupy osób znam. Jeśli istnieje gdzieś czwarta - a na taką Ty liczysz - to chętnie ją poznam.

Cudny jest. Pewnie go ktoś wyrzucił
Może papierowe ogłoszenia w okolicy?

a nie można go wpuścić do środka?

kwiryna pisze:Cudny jest. Pewnie go ktoś wyrzucił
Może papierowe ogłoszenia w okolicy?

Ogłoszone na OLX, w okolicznym portalu internetowym, i miejscowej gazetce. Racze nikt go nie wyrzucił, to kicio wioskowy, żyją pól dziko 2 domy ode mnie, po prostu koca się w oborach, szopkach, stodołach tego pana. Dwa lata temu przychodziła do mnie koteczka (tez od tego gospodarza) dokarmialiśmy cala zimę, kiedy pozwoliła się zbliżyć, okazało się ze kotna. Uszykowaliśmy w garażu kilka miejsc do okocenia ale okociła się u siebie. kiedy maluchy zaczęły dreptać, przyprowadziła je do mnie. 3 sztuki Udalo sie - jednego wzięła zaprzyjaźniona pani dentystka - ma go po dziś dzień, drugiego także ta pani przekazała swojej cioci, rzekomo także nadal jest. Trzecia kotka "I" została z nami. Mama kotka tez została, obie wysterylizowane, mała nie wychodząca, mama niestety tak.



a kiedy 2 male znalazły dom, przydreptała kolejna znajdka zwana dziś Ojejku, równolatka "I" i mama kotka wychowała je obie.

Ładne te koty.