Wątek Szarki - nowa pościel kota

[Deli]

Byliśmy dzisiaj z Szarką u weterynarza - nic strasznego, po prostu nadeszła pora na kontrolę i szczepienia. Niestety, musieliśmy trochę poczekać, bo weterynarz akurat robiła kroplówkę psu. I kiedy w końcu weszliśmy, zaczęła się zabawa. Próba zmierzenia kocie temperatury, a następnie wstrzyknięcia szczepionki skończyła się głębokimi ranami od kocich zębów na dłoni męża oraz ranami szarpanymi na rękach wetki - i to mimo grubego ręcznika i rękawic. Ja obrażeń uniknęłam tylko cudem. W końcu kota została obezwładniona, zbadana i zaszczepiona. Zaczynam się zastanawiać, czy na kolejną kontrolę i szczepienia nie zamówić wizyty do domu - myślę, że na swoim terytorium Szarka byłaby łatwiejsza do obezwładnienia. Dziś, u weterynarza, nasz mały koci pieszczoch, zasypiający mi we włosach i przy każdej okazji przychodzący na głaski i nadstawiający brzuszek, zmienił się w dziką bestię.

I jeszcze zdjęcia naszej dzikiej bestii przy pracy:

[tanita]

A taka niewinna na tych zdjęciach
Nie wiem w takim wypadku, czy po wpuszczeniu wetki na swoje terytorium wypuściłaby ją żywą

[reddie]

Natomiast moja kota - jakże podobna do Szarki - u weta siedzi i czeka aż zostanie obejrzana, ukłuta, sprawdzona pod kątem pcheł i w ogóle (o czym pisałam już w jej wątku) jest IDEAŁEM pod względem wetowym. Ale to chyba kwestia podejścia do służby zdrowia. Ja np. panicznie boję się lekarzy i przez długi czas swojego życia wyczyniałam dokładnie to, co Szarka (zadawanie medykom ran szarpanych zębami było w moim przypadku normą - niezbyt mnie lubili za to ). Szarko, wierz mi - rozumiem Cię!

P.S. Szarka jest przecudna

[Deli]

Prawdziwa kocia dama nie rusza się nigdzie bez parasola:

[Deli]

Szarka mnie wczoraj wzruszyła. Zawsze śmiałam się, że kiedy kotom rozdawali empatię, Szarka stała w kolejce po zwinność, bo w sytuacjach, kiedy miałam największą ochotę pogłaskać kota i posłuchać uspokajającego mruczenia, okazywało się, że kita siedzi właśnie w szafie i nie ma zamiaru wychodzić. Wczoraj źle się czułam, chyba się strułam czymś, i postanowiłam się zdrzemnąć. Położyłam się, przykryłam kocem, nagle hyc! i kota siedzi na mojej poduszce. Podniosłam koc, i Szarka natychmiast pod niego weszła, ułożyła mi się przy brzuchu (leżałam na boku) i zaczęła mruczeć na całe gardziołko, zachęcając do głasków. Kiedy przestałam, ułożyła się wygodniej i tak sobie obie pospałyśmy. Moja kochana Szarka.

[dame]

hej!

krążą takie plotki, że koty mają zmysł do bolących / chorych części ciała - i zwykle kładą się na nim

to musi bardzo miłe! Odkad mieszkam z Punkiem jeszcze nie miałem okazji byc chory więc nie wiem jak mój koci lokator reaguje..

gratuluje wspaniałej koteczki

edit:
przegladajac zdjecia Szarki - faktycznie wyglada bardzo podobnie do mojego Punkera - tez ma takie biale brewki nad oczami I te upodobanie do komputerow.. przy komputerze zawsze dzieje sie cos interesujacego ;D

Czy szarka siedzac na tv tez usiluje zlapac lapkami obraz?

pozdrawiam

[Deli]

Czy szarka siedzac na tv tez usiluje zlapac lapkami obraz?

Kiedyś tak, ale obecnie jej już przeszło. Rzec można, że w pięknym wieku lat czterech nieco się ustatkowała. Właśnie siedzi mi na kolanach i daje do zrozumienia, że mam ją głaskać, a nie coś stukać na klawiaturze.

[Uschi]

O, wreszcie coś napisałaś!

Sopelondo daje mi do zrozumienia (jeśli nierozsądnie podsadzę go na biurko), że moje palce na klawiaturze ise tak fajnie szybko poruszają i ja na pewno chcę go tym zachęcić do zabawy. Czytaj: do gryzienia (mały jest na etapie gryzaka).

Za to zawsze mnie rozczula do łez, kiedy tanita, siedząc w domu i gadając na gg ze mną siedzącą w pracy, wpuszcza Sopla na klawiaturę i Sopel pisze do mnie posty . Czasem to naprawdę wygląda jak jakiś kod, a ostatnio to wręcz emotki produkuje, o takie na przykład:

/;. \

(tanita co prawda złośliwie uznała, ze jest to autoportret Sopla od tyłu, ale ja jestem zdania, że chciał mi jakieś głębokie - i głęboko nieskoordynowane - emocje przekazać...)

[Deli]

Ano napisałam. Nic się nie dzieje, zdjęć nie ma nowych, to i nie uzupełniam wątku.
Szarka w kocięctwie miała zwyczaj układać się do snu na półeczce na klawiaturę, za klawiaturą. Było tylko zabawnie, jak parę razy się obudziła i polując na nasze ręce, naciskała na klawisz "Power". Byliśmy już skłonni zabrać się za przemapowanie klawiatury, ale na całe szczęście kota przestała się tam mieścić.

[Deli]

Szarka dzisiaj nie chciała wypuścić mnie do pracy. Najpierw ułożyła się pod drzwiami w pozie niemal Rejtana, kusząco wystawiając brzusio do głasków, a później, kiedy jednak wyszła, wybiegła za mną na korytarz zanim małżonek zdążył zamknąć drzwi. I na nic tłumaczenia, że idę zarabiać na jej ukocianego Hillsa.

[Uschi]

"ukociany hills" to śliczne celowo?

[Deli]

Celowo. Zapożyczone z tłumaczenia komiksu "Kid Paddle", w którym młodociana bohaterka napastowała równie młodocianego bohatera tekstem "Kociam cię!"

[czarna.wdowa]

By Wam wszystko pasowało,
by kłopotów było mało, byście zawsze byli zdrowi,
by problemy były z głowy, by się wiodło znakomicie,
by wesołe było życie!

Ten milutki wierszyk oddaje wszystko czego z całego serca
życzę Wam ja, cała moja rodzinka i wszystkie zwierzaczki

[Deli]

Dziękuję!

[Deli]

Święta jak zwykle spędzaliśmy u dwóch rodzin. Na Wigilię pojechaliśmy do teściów, tam też zostawiliśmy kotę, a w pierwszy dzień świąt udaliśmy się do moich rodziców. Kot oczywiście nikomu poza nami nie daje się pogłaskać, z czym teściowa już niemal się pogodziła, zaś na widok teścia nasze słodkie maleństwo syczy ostrzegawczo pod hasłem "Tylko spróbuj podejść bliżej". Teściowie od niedawna mają psa, szczeniaka w typie sznaucera miniaturki. I zastanawialiśmy się, jak zwierzaki się dogadają. Cóż, pies usiłował się z Szarką zaprzyjaźnić i pobawić, co Szarka kwitowała puszeniem ogona i robieniem kociego grzbietu. Ale czara goryczy przelała się, gdy pies ośmielił się wejść do "kociego" pokoju i, jak przypuszczam, zbliżyć do kocich misek. Tu Szarka nie zdzierżyła, a że pies jest w tej chwili sporo od niej mniejszy, najprawdopodobnej oberwał po nosie i zwiał (nikt tej sytuacji nie widział, tylko słyszeliśmy). Od tego czasu raczej to pies unikał kota, niż odwrotnie.
I kilka kocich zdjęć z pobytu w gościach - jak widać Szarka nie była zbyt zestresowana:











Na koniec bonus, czyli zdjęcie naszej choinki, optymalizowanej dla kota - choinka mała, ale doniczka z ziemią ciężka, zaś wszystkie zabawki, prócz paru małych bombek, które powiesiliśmy wyżej, kompletnie nietłukące, z plastiku, papieru albo słomek.